در سال‌های اخیر، با افزایش جمعیت، ماشینی شدن زندگی مردم و خطرات ناشی از آلودگی هوا و گرمایش زمین، بسیاری از شرکت‌های بزرگ جهانی به دنبال راهکارهایی برای مقابله با این چالش‌ها رفتند. یکی از نوآوری‌ها در این زمینه، تولید خودروهای برقی بود که متاسفانه به دلیل سیاست‌های مربوط به فروش سوخت نتوانست موفقیت مورد انتظار را کسب کند. به همین دلیل همچنان مسئله استاندارد آلایندگی خودروها مهم است. شاید هنگام بررسی مشخصات فنی خودروهای سنگین به عبارت استاندارد Euro برخورد کرده باشید، اما معنی آن را نمی‌دانستید.
در این مقاله متخصصان شرکت تصفیه دود پاکزیست به بررسی قوانینی که اتحادیه اروپا برای کاهش آلودگی هوا در وسایل نقلیه وضع کرده است، خواهند پرداخت تا با این الزامات بیشتر آشنا شوید.
مطالعه بیشتر: تصفیه دود همبرگر: گامی مهم در بهبود کیفیت آلودگی هوا و سلامت محیط زیست
استاندارد آلایندگی خودرو چیست؟
بیشتر استانداردهای مربوط به انتشار گازهای گلخانه‌ای، روی مسئله کنترل آلاینده‌های تولید شده به وسیله خودروها و سایر وسایل نقلیه موتوری متمرکز هستند. برخی دیگر این آلاینده‌ها را از صنایع، نیروگاه‌ها، تجهیزات کوچک نظیر چمن‌زن‌ها و ژنراتورهای دیزلی و سایر منابع آلودگی هوا تحت پوشش قرار می‌دهند.
اولین استاندارد آلایندگی خودروها در سال 1963 در ایالات متحده به تصویب رسید که عمدتا به مشکلات آلودگی در لس آنجلس پاسخ می‌داد. سه سال بعد، ژاپن قوانین اولیه انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را وضع کرد و در پی آن، بین سال‌های 1970 تا 1972 کانادا، استرالیا و چندین کشور اروپایی نیز اقدام به تصویب مقررات مشابه کردند. این استانداردهای اولیه عمدتا بر مونوکسید کربن (CO) و هیدروکربن‌ها (HC) متمرکز بودند.
مقررات مربوط به انتشار اکسید نیتروژن (NOx) نیز در ایالات متحده، ژاپن و کانادا در سال‌های 1973 و 1974 معرفی شد و پس از آن سوئد در سال 1976 و جامعه اقتصادی اروپا در سال 1977 به این روند ملحق شدند.
مطالعه بیشتر: اهمیت خرید دود سوز قهوه برای کارگاه‌های تولیدی
استانداردهای عملکرد آلایندگی خودرو به عنوان محدودیت‌هایی عمل می‌کنند که باید رعایت شوند. به این معنی که آستانه‌هایی را تعیین می‌کنند که فراتر از آن ممکن است نیاز به فناوری‌های جدید برای کنترل آلایندگی خودرو باشد. در حالی که استاندارد آلایندگی خودروها برای تعیین مقادیر مجاز آلاینده‌های شناخته‌شده‌ای مانند NOx و SOx مورد استفاده قرار می‌گیرند. ممکن است این رویکرد برای تنظیم گازهای گلخانه‌ای، به ویژه دی اکسید کربن (CO2) نیز کاربرد داشته باشد. در ایالات متحده، این مقادیر به صورت پوند CO2 در هر مگاوات ساعت (پوند CO2/MWhr) و در سایر نقاط به شکل کیلوگرم CO2/MWhr ارائه می‌شوند.
استاندارد آلایندگی euro چیست؟
میزان مجاز تولید آلاینده‌های ناشی از احتراق خودروها، در حداکثرترین وضعیت ممکن (که به صورت گرم بر کیلومتر بررسی می‌شود)، تحت عنوان استاندارد آلایندگی یورو شناخته شده است. در سال ۱۹۹۲، اتحادیه اروپا استانداردهایی را به نام استاندارد آلایندگی اروپا تعیین کرد که در آن خودروسازان و مصرف‌کنندگان این منطقه ملزم به رعایت آنها بودند. به مرور زمان، سایر کشورهای جهان نیز به این استانداردها روی آوردند. حالا خودروهایی که استاندارد آلایندگی را ندارند، امکان فروش و تردد را نخواهند داشت.
مطالعه بیشتر: بهترین کشورهای دوستدار محیط زیست در سال ۲۰۲۴
جدول حد مجاز استاندارد آلایندگی euro
جدول حد مجاز استاندارد آلایندگی خودروها euro را می توانید در تصویر زیر ملاحظه کنید.
از کجا بفهمیم ماشین یورو چند است؟
شرکت‌های خودروساز داخلی متعهد به انجام وظایف اجتماعی و رعایت مقررات مدیریت آلودگی هوا موجود هستند و در تلاشند محصولات خود را به تجهیزات و استانداردهای کنترل آلایندگی مجهز کنند. زیرا باید بتوانند در کاهش مضرات ناشی از این مسأله در کشور تأثیرگذار باشند.
استاندارد آلایندگی خودروها به میزان مجاز انتشار گازهای آلاینده از خودروها اشاره دارد. این مقادیر شامل هیدروکربن‌ها (THC)، اکسیدهای نیتروژن (NOx)، هیدروکربن‌های غیرمتانی (NMHC)، مونوکسید کربن (CO) و ذرات معلق (PM) هستند.
استاندارد بودن موتور خودرو با استفاده از آزمایش آن در یک چرخه مشخص و تخصصی بررسی می‌شود. همچنین تنها موتورهایی که با این استاندارد سازگاری داشته باشند، مجاز به فروش هستند.
مطالعه بیشتر: تصفیه دود فست فود، تاثیر بر سلامت و محیط زیست
لیست استاندارد آلایندگی خودروها
استاندارد سوخت‌های یورو از یورو 1 تا یورو 6 به شرح زیر است:
- یورو ۱ (۱۹۹۳): برای خودروهای سواری و کامیون‌های سبک
- یورو ۲ (۱۹۹۶): برای خودروهای سواری و موتورسیکلت‌ها
- یورو ۳ (۲۰۰۰): برای تمامی وسایل نقلیه و موتورسیکلت‌ها
- یورو ۴ (۲۰۰۵): برای تمامی وسایل نقلیه
- یورو ۵ (۲۰۰۸): برای خودروهای سواری سبک و وسایل تجاری
- یورو ۶ (۲۰۱۴): برای خودروهای سواری سبک و وسایل تجاری
این استانداردها میزان آلاینده‌های خروجی را به واحد گرم بر ثانیه (gr/sec) یا گرم بر کیلومتر پیموده شده (gr/km) تعیین می‌کنند. به عنوان مثال، خودروهای بنزینی یورو 2 مجاز به انتشار موارد زیر هستند:
- کربن مونوکسید: در مقدار 2.2 گرم به ازای هر کیلومتر
- اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: در مقدار 0.5 گرم به ازای هر کیلومتر
برای خودروهای دیزلی یورو 2 نیز مجوزهای زیر صادر شده است:
مطالعه بیشتر: آشنایی با نحوه ساخت دستگاه تصفیه دود
- کربن مونوکسید: در مقدار 1 گرم به ازای هر کیلومتراکسید
- نیتروژن و هیدروکربن‌ها: در مقدار 0.7 گرم به ازای هر کیلومتر
- تیتانیوم: در مقدار 0.08 گرم به ازای هر کیلومتر
استاندارد آلایندگی خودروها یورو 4 برای نخستین بار در سال 2005 معرفی شد و مشابه یورو 2، سطوح مختلفی برای موتورهای بنزینی و دیزلی تعیین کرده است:
خودروهای بنزینی یورو 4:
- کربن مونوکسید: در مقدار 1 گرم به ازای هر کیلومتر
- هیدروکربن‌ها: در مقدار 0.1 گرم به ازای هر کیلومتر
- هیدروکربن‌ها: در مقدار 0.1 گرم به ازای هر کیلومتر
خودروهای دیزلی یورو 4:
- کربن مونوکسید: در مقدار 0.5 گرم به ازای هر کیلومتراکسید
- نیتروژن و هیدروکربن‌ها: در مقدار 0.3 گرم به ازای هر کیلومتر
- تیتانیوم: در مقدار 0.025 گرم به ازای هر کیلومتر
مطالعه بیشتر: بهداشت محیط چیست و چه اهمیتی دارد؟
و در آخر؛ اهمیت استاندارد آلایندگی خودروها
در نهایت، استاندارد آلایندگی خودروها از اهمیت بالایی برخوردار است. این امر به دلیل تأثیر مستقیم بر سلامت عمومی، محیط زیست و کیفیت هوا مورد توجه است. این استانداردها به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و مواد آلاینده کمک می‌کنند. ضمن اینکه به بهبود شرایط زیست‌محیطی و کاهش اثرات گرمایش جهانی منجر خواهند شد.